سفارش تبلیغ
صبا ویژن

شهدا یک عنایتی...

ارسال  شده توسط  گل نرگس در 91/1/7 5:59 عصر

بسم رب الشهدا

تازه برگشتم از سرزمین نور. چه روزهای قشنگی بود. سال تحویل با روضه امام حسین علیه السلام شروع شد. توی شلمچه کنار شهدا... احساس خوبی داشتم یک احساس ناب با قلبی پر از عشق برای تمام دوستانم دعا کردم و نشستم پیش کاروانی که سینه زنی می کرد. شهدا خیلی سرشون شلوغ بود کلی مهمون داشتن تازه خیلی هم زیبا شده بود بچه های خادم شهدا حسابی به مناطق رسیده بودن با هفت سین های جنگی و گذاشتن مداحی و گلهای لاله و... خلاصه خیلی قشنگ شده بود.

عنایتی به این دل خسته کنید

جای همه دوستان خالی. اولین اشک و امسال واسه امام حسین علیه السلام ریختیم و اولین خنده من هم توی شلمچه بود... مدام آرزو می کردم که ای کاش میذاشتن پیششون بمونم خیلی دلم گرفته. نیومده دلتنگم بد جور. وقتی بچه های کوله بار و دیدم که 10 روز مهمون شهدا هستن دلم گرفت که کاش منم لیاقت داشتم و خادمشون می شدم. دلخوشم به گوش دادن قطعه های شهدا.

 

شهدا عنایتی به این دل خسته کنید...


سلام بر شهدا

ارسال  شده توسط  گل نرگس در 90/12/20 6:5 عصر

بسم رب الشهدا

خداحافظ ای شهیدان زنده شما صدای من و می شنوید من که مدتی از شهر با نورافکن های رنگی دور بودم برام سخت بود دوباره تصور کنم برگردم به جایی که وقتی از قطار پیاده شم نه خاکی ببینم نه تپه ای و نه هیچ سادگی اون جا نه از شب بیدار موندن خبری بود و نه هیچ انتظاری... انتظار که قراره فردا بری فکه یا هویزه شایدم شلمچه یا اروند! برام سخت بود دل کندن از تمام این ها، به لحظه خداحافظی نزدیک می شدم و بی قرار. نمی دونستم چطور باید برم شاید هم نمی تونستم.

پادگان شهید زین الدین

پادگان شهید زین الدین بودیم اونجا روبروی زمین های سرسبز ایستادم آسمونش پاک و آبی انگار که آسمونو یکی شسته بود خیلی تمیز بود خواستم که بمونم پیش اون ها خیلی احساس خوبی بود 7 روز از بهترین روزهای عمرم و گذروندم روزهایی که خیلی بی آلایش گذرونم روزهایی که متوجه شدم چقدر می شه سبکتر شد چقدر نزدیک تر شد و شاید هم خدایی تر. حق داشتم دلتنگ باشم شهیدهایی که اسمشونو نشنیده بودم ولی بعد شدن الگوی زندگیم باید ازشون دور می شدم دلتنگ بودم دلتنگ صحبت های راوی، خاک فکه، آسمون هویزه و آب اروند... خواستم قبل رفتن ازشون قول بگیرم که دوباره خیلی زود برگردم تا دوباره لحظه های ناب زندگیمو تکرار کنم... خداحافظ شهدای مهربون و سلام....

پی نوشت: قسمت این شد برای سال تحویل پیششون باشم.... ممنون شهدای عزیز... به امید دیدار...



بی خبر

ارسال  شده توسط  گل نرگس در 90/12/7 7:1 عصر

بسم رب الشهدا

تا قبل دیدن سخت باور می کردم سخت می فهمیدم منظورم خاکه! چطور می شد خاک و باور کرد چطور می شه تمام هستی آدم خاک بشه یه جورایی خاکی بشه؟! این چیزی بود که شهدا خوب درکش کرده بودن اینکه از خاک آفریده شدیم و با خاک به خدا می رسیم. اینکه باید به هیچ برسی؛ هیچ وسیله هیچ میون بر هیچ دلدادگی. این ها براشون معنی دیگه ای داشت وسیله اونها عبادت بود میون برشون خط مقدم دلدادگی هم خدا و امام حسین. چه زیبا بود روزی که کوله ها رو بر دوش گذاشتند کوله ای بدون سجاده! چون سجاده هم خاک بود چه راحت بود همه جا خاک بود و همه جا عبادتگاه. چه عطری داره این خاک چه بویی داره این نی زار ها چه نقش زیبایی داره این آسمان. آره اون ها بی خبر نبودن می دیدن زیبایی دشت و صدای الله اکبر و یا حسین...

شهدا جایتان خالی

دوود خمپاره ها براشون عود بود بوی ژ-3 ها براشون مشک. نفس هاشون با صلوات آمیخته بود، حرف هاشون با دعا، عشقشون به خدا... دارم حس می کنم از بی خبری میام بیرون...


<   <<   6   7   8   9   10   >>   >